Upadłość konsumencka, a przepis 491 ustawy. Co powinniśmy wiedzieć?

Upadłość konsumencka to z punktu widzenia osób fizycznych jeden z najważniejszych zapisów w Prawie Upadłościowym. Przepis 491 ustawy z 28 lutego 2003 roku precyzuje kwestie takie jak to kto może ogłosić upadłość, jakie wymagania powinien wówczas spełnić, czy wreszcie jak będą przebiegały poszczególne etapy postępowania upadłościowego. Wszystkie te kwestie są oczywiście niezmiernie ważne z punktu widzenia osoby chcącej wnioskować o upadłość, dlatego też zapoznanie się z zapisami artykułu jest jednym z najlepszych sposobów na przygotowanie się do całego procesu.

Najważniejsze zapisy ustawy i art. 491

Przepis 491 jest dość obszernym i szczegółowym zbiorem informacji odnośnie całego postępowania o upadłości konsumenckiej, skupiając się na różnych jego aspektach i podając szczegóły poszczególnych etapów postępowania. Pierwszą z ważniejszych kwestii poruszonych w art. 4912 jest sam proces składania wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Tu przede wszystkim dookreślone zostało to jak powinien wyglądać prawidłowo wypełniony wniosek oraz to jakie informacje powinny być w nim zawarte.

Co ważne, art. 491 zaznacza dość wyraźnie, że o ogłoszenie upadłości konsumenckiej mogą wnioskować nawet ci, którzy posiadają wyłącznie jednego wierzyciela. Wśród informacji zawartych we wniosku o upadłość powinny znaleźć się dane osobowe dłużnika, wszelkie informacje na temat jego majątku, lista wierzycieli i wierzytelności dłużnika, szacowana wycena majątku oraz dokładny opis i uzasadnienie okoliczności powstania niewypłacalności.

Oddłużanie osób fizycznych w Jeleniej Górze i Wałbrzychu. Sprawdź! – www.adwokatbochynski.pl

Art. 4912 określa precyzyjnie wszystkie elementy zawarte we wniosku o upadłość i to na ich podstawie sąd weryfikuje czy wniosek może zostać przyjęty i poddany dalszemu postępowaniu. Nieco dalej, bo w art. 4914 poruszone zostały kwestie ewentualnego oddalenia wniosku o upadłość. Tu przede wszystkim można doczytać, że sąd ma prawo do odrzucenia wniosku w przypadku stwierdzenia niewypłacalności jako rezultatu umyślnego działania dłużnika lub też rażącego zaniedbania jego zobowiązań finansowych.

Wśród częstych przyczyn niewypłacalności odrzucanych przez sąd jako podstawa do upadłości można wymienić życie ponad stan czy dalsze zapożyczanie się pomimo świadomości niewypłacalności. Dodatkowym aspektem, o którym traktuje art. 4914 jest sytuacja, w której sąd umarza postępowanie upadłościowe z powodu 10 letniej karencji – gdy w okresie 10 lat poprzedzających złożenie wniosku dłużnik był już podmiotem postępowania upadłościowego i postępowanie to zostało umorzone, sąd automatycznie odrzuca nowy wniosek.

Art. 491, a przebieg postępowania o upadłości konsumenckiej

Dalsze zapisy art. 491 ustawy o prawie upadłościowym zawierają precyzyjnie opisany przebieg postępowania upadłościowego, w obrębie którego pojawiają się zagadnienia z zakresu umorzenia postępowania, ustalania majątku, czy tworzenia planu spłaty i warunków, w jakich długi upadłego mogą zostać całkowicie umorzone.

Ustalenie składników masy upadłości wraz z wyceną majątku dłużnika jest jednym z pierwszych etapów postępowania i pozwala na spłacenie co najmniej części wierzytelności. W momencie gdy część zobowiązań zostanie opłacona po zbyciu majątku dłużnika, pozostałe zobowiązania mogą zostać umorzone lub wciągnięte do planu spłaty, zależnie od warunków finansowych dłużnika. Oczywiście przepis 491 ustala warunki, na jakich miałoby odbyć się ewentualne umorzenie dalszych zobowiązań i zakres tych, które nie podlegają umorzeniu.

Jednym z wariantów umorzenia zobowiązań jest dotrzymanie przez dłużnika wszystkich terminów zawartych w planie spłaty przez cały okres obowiązywania planu. W przypadku niedotrzymania warunków opisanych w planie spłaty czy też niestosowania się do ustaleń sądu, w tym także braku współpracy dłużnika z syndykiem czy wykryciem przez sąd informacji zatajonych przez dłużnika, istnieje możliwość umorzenia postępowania.